Ποίημα για ένα παιδικό όνειρο

 

Στα παιδικά όνειρα
Υπάρχει πάντα μια χαμένη αγαπημένη
Την έχει κλέψει κάποιος παλιατζής
Έτσι στα ξαφνικά, ένα απόβραδο.

Στα παιδικά μέτωπα
Φωλιάζει η δροσούλα των αγρών
Γι’ αυτό τόσο λευκό και λείο
Φαντάζει των παιδιών το μέτωπο στον ύπνο τους.

Και τα δικά σου παιδικά χρόνια
Συγγενεύουν με καλοκαιριάτικους κήπους και μηλιές
Θυμάσαι τη σκόνη που ανέβαινε
Στην ανηφόρα του νεκροταφείου.

Μια χαμένη αγαπημένη
Μοιάζει πάντα μ’ ένα χαμένο βόλο
Που σαν θυμάσαι τη λάμψη του
Τα μάτια σου βουρκώνουν

Στα παιδικά όνειρα
Κάποτε βρίσκεις το χαμένο σου βόλο
Οι κερασιές τινάζουνε μπουμπούκια
Και περιστέρια χαρωπά φτεροκοπάνε.



ΑΤΑΟΛ ΜΠΕΧΡΑΜΟΓΛΟΥ(1970)