ΞΕΠΡΟΒΟΔΙΣΜΑ

-Αγάπη μου, ήσουνα παιδί, παιδί μου. είσαι άνδρας τώρα,

σύρε, ακριβέ μου, στο καλό, μη σε προφτάσει η μπόρα.

-Μάνα μου, κοίτα, ενύχτωσε, πώς να κινήσω; βρέχει,

μάνα, μια θλίψη με κρατεί και μια τρομάρα μ’ έχει.

-Παιδί μου, όλοι θα φύγουνε, κι αν μείνεις τελευταίος;

σύρε, και πάντα να ‘σαι ορθός και πάντα να ‘σαι ωραίος.

-Μάνα, ο χειμώνας ρυάζεται κι η νύχτα αγκομαχάει,

με δένει, μάνα, μια ντροπή κι ένας καημός με πάει.

-Βλέπε, παιδί μου, πάντα ομπρός. Το χτες μη σε πικραίνει.

Τώρα η ζωή σαν άλογο στην πόρτα σε προσμένει.

-Μάνα, οι ανέμοι ρίξανε του δρόμου το πλατάνι,

με τρώει, μανούλα, η θύμηση κι ο πόνος με δαγκώνει.

-Παιδί μου, όλοι θα φύγουνε, κι αν μείνεις τελευταίος;

σύρε, και πάντα να ‘σαι ορθός και πάντα να’ σαι ωραίος.

-Μάνα μου, κοίτα, ενύχτωσε, πώς να κινήσω; βρέχει,

μάνα, μια θλίψη με κρατεί και μια τρομάρα μ’ έχει.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΥΡΩΤΑΚΗΣ (1919)

(ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΕΖΑ)