ΣΑΝ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ

Αυλαία σήμερα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.
Αγώνες που ως Ελλάδα δεν μπορέσαμε να φτάσουμε στα μετάλλια των περασμένων Ο.Α.
Είχαμε όμω αξιόλογες παρουσίες.
Παρακολουθώντας τους αγώνες όπου υπήρχε, κυρίως στην τελική φάση, Βρετανός αθλητής και στα αγωνίσματα που η κρίση ήταν "προσωπική" -γυμναστική, καταδύσεις, κλπ -και όχι του χρονομέτρου ή του μέτρου, οι κριτές όλο και δίνανε το "κάτι τις" παραπάνω στους βρετανούς αθλητές για να πάρουν μετάλλια με αποτέλεσμα να αδικούνται άλλοι αθλητές,
Θα σταθώ στις εξής περιπτώσεις.
Η μία είναι η αδικία στην ομάδα της Γυμναστικής της χώρας μας, με τις μπάλες στα κορίτσια που μας αδίκησαν κατάφορα και δεν κάνανε και δεκτή την ένσταση μας,
Η δεύτερη η αδικία της αθλήτριας μας στο ύψος.
Η τρίτη του αθλητή μας στο ύψος που αργήσανε να σηκώσουν τη σημαία την άσπρη.
Και η χθεσινή προσπάθεια των κριτών στις καταδύσεις  να ..... ανεβάσουν στο βάθρο των νικητών, ΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ, των βρετανό αθλητή ΤΟΜΑΣ ΝΤΕΪΛΙ.
Επειδή η πρώτη του προσπάθεια δεν ήταν καλή και βαθμολογήθηκε χαμηλά -χωρίς καν να γίνει ένσταση  και τι ένσταση να γίνει άλλωστε- με το αιτιολογικό "τον θάμπωσαν τα φλας" τον βάλανε και ξαναέκανε την κατάδυση του όπου τον δώσανε υψηλή βαθμολογία και στη συνέχεια προσπαθούσαν να του βάζουν τέτοια βαθμολογία ώστε να καταφέρουν να τον ανεβάσουν στο βάθρο. Οι άλλοι αθλητές ήταν πολύ  πολύ καλύτεροι από αυτόν και δεν τα κατάφεραν να τον κρεμάσουν το χρυσό μετάλλιο στο λαιμό παρά μόνο το χάλκινο.
Και το ρητορικό ερώτημα που έγινε από τον σπήκερ μας, αλλά και παραμένει, και θα παραμένει για πάντα ήταν "ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΒΡΕΤΑΝΟΣ ο αθλητής αλλά άλλης χώρας θα δεχόταν αυτόν τον ισχυρισμό οι υπεύθυνοι κριτές";
Κατά την ταπεινή μου άποψη ΠΟΤΕ και η απόφαση τους αυτή αμαύρωσε τον όρκο που δώσανε κατά την έναρξη των αγώνων, και η πιο ήπια έκφραση μου είναι ΣΑΝ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ