Σαν σήμερα έφυγε και η Μαρία Πολυδούρη

Παρά λίγο θα ξεχνούσαμε πως σαν σήμερα το 1930 έφυγε και η Μαρία Πολυδούρη
Στη μνήμη της δυο από πάρα πολλά μελοποιημένα ποιήματα της.

 1) Ω χαμηλώστε αυτό το φως
Σε μουσική του Γιάννη Σπανού που το ακούσαμε από τα χείλη της Πόπης Αστεριάδη

Ω χαμηλώστε αυτό το φως
στη νύχτα τι οφελάει;
Πέρασ’ η μέρα, φτάνει πια
ποιος ξέρει ο ύπνος μου κρυφός
αν κάπου εδώ φυλάει

Πάρ’ τε το φως είναι καιρός
να μείνω πια μονάχη
Φτάνει η απάτη μιας ζωής
κάθε προσπάθεια ένας εχθρός
για την στερνή μου μάχη

Ας παύσουν πλέον οι σπαραγμοί
ας μ’ απομείνει κάτι
για να πλανέψω τη νυχτιά
να σκύψει κάπως πιο θερμή
στ’ ανήσυχό μου μάτι

Πάρ’ τε το φως είναι η στιγμή
την θέλω όλη δική μου
είναι η στιγμή να κοιμηθώ
πάρ’ τε το φως με τυραννά
μ’ αρνιέται την ψυχή μου

2) Γλέντι 
(Σε μουσική και εκτέλεση από τη Νένα Βανετσάνου)

Σ᾿ ἕνα γλέντι μὲ κάλεσαν οἱ σύντροφοι.
Δὲ θ᾿ ἀρνηθῶ. Θὰ πάω νὰ λησμονήσω!
Θὰ φορέσω τὸ κόκκινό μου φόρεμα
καὶ τὴν ἴδια ὀμορφιά μου θὰ φθονήσω.

Τὸ νεκρὸ πὤχω μέσα μου περήφανα
καὶ στοργικὰ μαζί μου θὰ τὸν πάρω.
Θἆμαι σὰ χαρωπή, σὰ μυστικόπαθη
θἆμαι μία ἀποσταλμένη ἀπὸ τὸ Χάρο.

Οἱ μελλοθάνατοι σύντροφοι στὸ γλέντι τους
κι᾿ ἂν πίνουνε κρασὶ δὲ θὰ μεθοῦνε.
Μία κατάρα θὰ στέκεται στὸ πλάι τους
μὰ θἆμαι ὡραία καὶ δὲ θὰ ὑποψιασθοῦνε.

Ἔπειτα ἕνα τραγούδι θὰ ζητήσουνε
μήπως σὲ μία χλωμὴ χαρὰν ἐλπίσουν, 
μὰ τόσο ἀληθινὸ θἆν᾿ τὸ τραγούδι μου
ποὺ σαστισμένοι θὰ σωπήσουν.