Μόνη στο παγκάκι. Κοιτάζει τα κόκκινα
τριαντάφυλλα απέναντι πόσο όμορφα είναι. Δε θα μπορούσε ποτέ να τα κόψει. Αυτός
έρχεται και κάθεται δίπλα της. Τον κοιτάζει. Τον παρατηρεί. Αυτό ήτανε
τριαντάφυλλο θα το έκοβε.
Σε ζωγράφισα. Όταν όμως σου έδειξα τον πίνακα
εσύ θύμωσες, γιατί ήσουν μια αδιευκρίνιστη πινελιά στο ιμπρεσιονιστικό τοπίο μιας λίμνης.
Ένα πέλαγος η ψυχή σου. Μια νησίδα η καρδιά σου. Όταν όμως την πλησιάσω
δεν έχω λιμάνι ν’ αράξω…
Ζωγράφισα τον ουρανό με τα όνειρά μου και ο ουρανός
γέμισε μ’ εκατομμύρια πιστά αντίγραφα των ματιών σου….
Έβγαλες τη μάσκα. Την ακούμπησες στο τραπέζι. Σε
κοίταξα με κοίταξες. Δε σε γνώρισα, δε σε πίστεψα, δεν κατάλαβα ποια είσαι και
σου ζήτησα να την ξαναφορέσεις.
-Γιατί να φύγεις;…» αναρωτιέσαι. Όμως ποτέ δεν
αναρωτήθηκες γιατί δεν έψαξες να τη βρεις……
(*)Τα «Συναισθήματα» είναι ένα «Ημερολόγιο 2013»,αποτελούμενο
από μικρά λογοτεχνικά κείμενα ….. με θέμα τα συναισθήματα στον έρωτα. ……
του Γιώργου Καστρουνή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου