Ας σκεφτούμε λίγο:
Τα σημερινά παιδιά από το Δημοτικό ακόμα έχουν φτάσει στο σημείο να αγχώνονται αν χρειαστεί να χάσουν μια μέρα από το σχολείο, γιατί θα τους συσσωρευτεί διπλάσια ύλη και εργασίες. Φτάνουν στα Γυμνάσια φορτωμένα με έναν όγκο πληροφοριών συχνά άχρηστων και σίγουρα ασύνδετων μεταξύ τους και στα 15 τους χρόνια καλούνται να κάνουν πρόωρα επιλογές ζωής. Αναγκάζονται να ξεκινούν τα φροντιστήρια όλο και νωρίτερα. Γιατί το σχολείο δε φτάνει. Γιατί δεν προλαβαίνουν να αφομοιώσουν και να κάνουν κτήμα τους ό,τι διδάσκονται. Τα βιβλία τους είναι γεμάτα από διαστρεβλώσεις και μισές αλήθειες... Φτάνουν στο Λύκειο και συναντούν ένα Γολγοθά: Τρέξιμο από το πρωί μέχρι το βράδυ, συνεχόμενες πανελλαδικού τύπου εξετάσεις και από την Α' Λυκείου μπαίνουν στο λούκι να κυνηγούν βαθμούς για την πρόσβασή τους σε κάποια σχολή, αντί να μορφώνονται απρόσκοπτα και να ολοκληρώνονται ως προσωπικότητες. Ζουν με ένα διαρκές άγχος και φορτώνονται οι οικογένειές τους με τεράστιο οικονομικό κόστος, όχι μόνο για να περάσουν σε κάποια σχολή, αλλά ακόμα και για να πάρουν το απολυτήριό τους. Από πέρσι, φορτώθηκαν επιπλέον με την «Τράπεζα Θεμάτων», έναν νέο μεγάλο όγκο ύλης δηλαδή, με εκατοντάδες θέματα που πρέπει να διαβάζουν από τώρα ή να εκπαιδεύονται σε αυτά στα φροντιστήρια, προκειμένου να τα μάθουν για τις εξετάσεις στο τέλος της χρονιάς. Πρόκειται για ένα μέτρο χωρίς ουσιαστικό παιδαγωγικό νόημα και αξία, που τα αποτελέσματά του φάνηκαν επιπλέον πέρσι με την πληθώρα των μετεξεταστέων, με νέα φροντιστήρια και ιδιαίτερα μέσα στο καλοκαίρι. Και σ' όλα αυτά προστίθενται οι ελλείψεις εκπαιδευτικών, οι ελλείψεις βιβλίων στα ΕΠΑΛ ακόμα και σε πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα, το πρόβλημα με τις μεταφορές που αφορά χιλιάδες μαθητές και τις οικογένειές τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου