Είχα καιρό να επισκεφτώ έναν φίλο μου, που η γυναίκα
του διατηρεί ένα μικρό μαγαζάκι.
«ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΊΟΝ…..»
"......"Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ"( Ο κύρ Παντελής με τον Ζήκο)"
Μέχρι να πιούμε ένα καφέ και να θυμηθούμε, όπως κάνουμε
πάντα τα παλιά, ελάχιστος κόσμος μπήκε μέσα.
Από αγορές; Κάτι ψιλολόγια. Ίσα ίσα τα απολύτως
απαραίτητα. Για ένα γιομέκι.
Κάποια στιγμή, δεν μπορούσα να δω και πρόσωπα, ακούω
«σας παρακαλώ μου δίνετε 1 ευρώ καφέ;»
Έμεινα έκπληκτος.
Μέχρι χθες είχα συνηθίσει να ακούω, και να ζητάω και
εγώ, ποσότητα και όχι αξία.
Όταν έφυγε και σχολιάσαμε το γεγονός, με όλο το
σεβασμό στην κυρία που ζήτησε «1 ευρώ καφέ», μου είπε πως εδώ και
καιρό όχι μόνο ο κόσμος αγοράζει αξία και όχι ποσότητα αλλά ήδη έχει αρχίσει «το τεφτέρι» μέχρι να πληρωθεί την
σύνταξη του ή το βδομαδιάτικο ή το μηνιάτικο.
Άρχισαν και μου ζητάνε μου λέει «μισό κιλό ζάχαρη» και όχι μόνο, - είναι γνωστό πως η ζάχαρη είναι σε συσκευασία
του ενός κιλού- «και άνοιξα για να δώσω μισό κιλό» και σε λίγο «δεν θα έχω σε συσκευασίες προϊόντα αλλά σε σακιά για να δίνω όσο μου
ζητάνε»
Και μας ήρθαν στο μυαλό μνήμες, τις δεκαετίας του 50
και του 60 ακόμα, όπου στον μπακάλη της γειτονιάς, «γράφαμε» σε δυο τεφτέρια αυτά που ψωνίζαμε. Ένα κρατούσε ο μπακάλης
και ένα εμείς.
Θυμηθήκαμε όλα εκείνα τα «ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ» που αγοράζαμε,
ΘΡΙΨΙΝΗ και χαλβά ΜΙΣΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ, γκάζι για την γκαζιέρα και το λυχνάρι, και……. και.....
Και καταλήξαμε και οι
δυο για πως αυτά τα δεινά που μας έφερε
μέχρι σήμερα η ενδοτική ,προς τους
ΤΡΟΪΚΑΝΟΥΣ», πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων και η τελευταία «ΤΡΙΦΑΣΙΚΗ» μας κυβέρνησης μπροστά σ’ αυτά που μας περιμένουν «ΔΕΝ ΤΑ ΕΙΔΑΜΕ ΑΚΟΜΑ» και δίνοντας ραντεβού
στον επόμενο καφέ αυτόματα βγήκε από στόμα μας το «ΚΑΙ
ΠΟΥ ΕΊΣΑΙ ΑΚΟΜΑ....."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου