Τριακόσια νούμερα να αναφέρει ο πρωθυπουργός και οι συγκυβερνώντες,
για να πείσουν το λαό ότι ήρθαν καλύτερες μέρες, θα βρίσκουν απέναντί τους
τοίχο.
Ακόμα και οι ειδήσεις του αστυνομικού δελτίου πια δείχνουν τον ένοχο
και την αιτία.
Οταν μια γιαγιά φτάνει στο σημείο να μπουκάρει σ' ένα μαγαζί, για να εξασφαλίσει όσα της χρειάζονται για τα φάρμακά της η κατάσταση έχει ξεφύγει για τα καλά.
Οσες επικλήσεις νομιμότητας κι αν γίνουν, ο άνθρωπος που νιώθει πως δεν έχει στον ήλιο μοίρα θα ψάξει να βρει κάθε τρόπο να το παλέψει. Ενίοτε και αυτοκαταστροφικά. Οπως ο εργάτης στη «Ρενό», που πίστεψε πως, καταγγέλλοντας με την ίδια του τη ζωή τον εκμεταλλευτή θα αλλάξει κάτι.
Από την πιο μικρή είδηση του αστυνομικού δελτίου ως αυτές που συγκλονίζουν με τα μεγέθη που περιέχουν (όπως ότι 2.000 εργάτες κλειδωμένοι σ' ένα ετοιμόρροπο κτίριο στο Μπαγκλαντές έπαιζαν τη ζωή τους κορόνα - γράμματα για 37 δολάρια το μήνα) όλα μιλάνε για τη βαρβαρότητα ενός συστήματος που το κλάμα του καπιταλιστή δεν μπορεί να την καλύψει.
Μ' αυτά τα δεδομένα, ο πρόεδρος του ΣΕΒ επικαλείται το νόμο για την κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης και τους άνεργους που η τάξη του δημιούργησε, για να ζητήσει συστράτευση γύρω από τους στόχους της αστικής τάξης. Γνωρίζοντας ότι τα 3 δισ. ευρώ που εμφάνισε προχτές η κυβέρνηση ως χρήμα για τους άνεργους είναι από το πρώτο ως το τελευταίο ευρώ επιδότηση στους καπιταλιστές, για να έχουν τζάμπα εργάτες.
Ούτε τα πρώτα είναι ούτε τα τελευταία. Ολα τα μέχρι τώρα προγράμματα ενθάρρυνσης των επενδύσεων ήταν ζεστό χρήμα για τους καπιταλιστές, στο όνομα της δημιουργίας θέσεων εργασίας. Κι όλα έγιναν χρυσάφι στα σεντούκια των καπιταλιστών, ταφόπλακες για τα δικαιώματα των εργατών.
Για την εργατική τάξη, ο δρόμος δε βρίσκεται ούτε στην επιλογή καπιταλιστή ούτε στην επιλογή δερβέναγα που τη χτυπά φιλικά στην πλάτη την ώρα που κλείνει το μάτι στον κεφαλαιοκράτη.
Αυτό που καταγράφηκε ήδη ως «Μανωλάδα», είναι πλέον καθαρό πως αφορά σ' όλο το εργασιακό τοπίο. Και σ' αυτό έχουν συμβάλει τόσο οι καθαροί υποστηριχτές των επενδυτών, όσο και οι «φίλοι του λαού», που καλούν σε αυτοσυγκράτηση και σε πάλη για ένα δίκαιο καπιταλισμό.
Λογικό. Οι εργάτες κατεβαίνουν έχοντας στις σημαίες τους: «Το Σικάγο δείχνει το δρόμο. Οχι στη σύγχρονη καπιταλιστική σκλαβιά. Παλεύουμε για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο». Τέτοια συνθήματα δε χωράνε στα αστικά μέσα ενημέρωσης.
Διαδίδονται, όμως, στην πραγματική ζωή μέσα από δεκάδες εξορμήσεις καθημερινά για την οργάνωση της απεργίας, την εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής συμμετοχής. Διαδίδονται μέσα από το «Ριζοσπάστη», τον «902», το πόρταλ του «902».
Αυτός είναι ο δρόμος και γίνεται πιο στέρεος, όταν συνδέεται με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας και το σπάσιμο των δεσμών που επιβάλλει το κεφάλαιο, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.
Οταν μια γιαγιά φτάνει στο σημείο να μπουκάρει σ' ένα μαγαζί, για να εξασφαλίσει όσα της χρειάζονται για τα φάρμακά της η κατάσταση έχει ξεφύγει για τα καλά.
Οσες επικλήσεις νομιμότητας κι αν γίνουν, ο άνθρωπος που νιώθει πως δεν έχει στον ήλιο μοίρα θα ψάξει να βρει κάθε τρόπο να το παλέψει. Ενίοτε και αυτοκαταστροφικά. Οπως ο εργάτης στη «Ρενό», που πίστεψε πως, καταγγέλλοντας με την ίδια του τη ζωή τον εκμεταλλευτή θα αλλάξει κάτι.
Από την πιο μικρή είδηση του αστυνομικού δελτίου ως αυτές που συγκλονίζουν με τα μεγέθη που περιέχουν (όπως ότι 2.000 εργάτες κλειδωμένοι σ' ένα ετοιμόρροπο κτίριο στο Μπαγκλαντές έπαιζαν τη ζωή τους κορόνα - γράμματα για 37 δολάρια το μήνα) όλα μιλάνε για τη βαρβαρότητα ενός συστήματος που το κλάμα του καπιταλιστή δεν μπορεί να την καλύψει.
***
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ μιλά, έχοντας δεμένο τον γάιδαρο: Μια τρικομματική
συγκυβέρνηση που βεβαιώνει καθημερινά ότι θα πάει μέχρι το τέλος την εφαρμογή
της πολιτικής του κεφαλαίου. Μια αξιωματική αντιπολίτευση, που βεβαιώνει επίσης
ότι εγγυάται ανεμπόδιστα κέρδη. Και «επιστάτες» έτοιμους για όλα...Μ' αυτά τα δεδομένα, ο πρόεδρος του ΣΕΒ επικαλείται το νόμο για την κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης και τους άνεργους που η τάξη του δημιούργησε, για να ζητήσει συστράτευση γύρω από τους στόχους της αστικής τάξης. Γνωρίζοντας ότι τα 3 δισ. ευρώ που εμφάνισε προχτές η κυβέρνηση ως χρήμα για τους άνεργους είναι από το πρώτο ως το τελευταίο ευρώ επιδότηση στους καπιταλιστές, για να έχουν τζάμπα εργάτες.
Ούτε τα πρώτα είναι ούτε τα τελευταία. Ολα τα μέχρι τώρα προγράμματα ενθάρρυνσης των επενδύσεων ήταν ζεστό χρήμα για τους καπιταλιστές, στο όνομα της δημιουργίας θέσεων εργασίας. Κι όλα έγιναν χρυσάφι στα σεντούκια των καπιταλιστών, ταφόπλακες για τα δικαιώματα των εργατών.
Για την εργατική τάξη, ο δρόμος δε βρίσκεται ούτε στην επιλογή καπιταλιστή ούτε στην επιλογή δερβέναγα που τη χτυπά φιλικά στην πλάτη την ώρα που κλείνει το μάτι στον κεφαλαιοκράτη.
Αυτό που καταγράφηκε ήδη ως «Μανωλάδα», είναι πλέον καθαρό πως αφορά σ' όλο το εργασιακό τοπίο. Και σ' αυτό έχουν συμβάλει τόσο οι καθαροί υποστηριχτές των επενδυτών, όσο και οι «φίλοι του λαού», που καλούν σε αυτοσυγκράτηση και σε πάλη για ένα δίκαιο καπιταλισμό.
***
Μία μόλις βδομάδα από τη μεγάλη πανεργατική απεργία της Πρωτομαγιάς
όπου η εργατική τάξη κατεβαίνει με όλα της τα αιτήματα, άκρα του τάφου σιωπή
βασιλεύει στα αστικά μέσα ενημέρωσης.Λογικό. Οι εργάτες κατεβαίνουν έχοντας στις σημαίες τους: «Το Σικάγο δείχνει το δρόμο. Οχι στη σύγχρονη καπιταλιστική σκλαβιά. Παλεύουμε για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο». Τέτοια συνθήματα δε χωράνε στα αστικά μέσα ενημέρωσης.
Διαδίδονται, όμως, στην πραγματική ζωή μέσα από δεκάδες εξορμήσεις καθημερινά για την οργάνωση της απεργίας, την εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής συμμετοχής. Διαδίδονται μέσα από το «Ριζοσπάστη», τον «902», το πόρταλ του «902».
Αυτός είναι ο δρόμος και γίνεται πιο στέρεος, όταν συνδέεται με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας και το σπάσιμο των δεσμών που επιβάλλει το κεφάλαιο, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου