ΤΟ ΑΡΘΡΟ 13 ΤΟΥ ΨΗΦΙΣΘΕΝΤΟΣ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΒΕΛΟΣ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ!
Οι κυβερνήσεις των μνημονίων, κατακρεούργησαν τους θεσμοθετημένους πόρους της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης σε ποσοστά άνω του 60%, με συνέπεια η πλειονότητα των Δήμων να βρίσκεται σε οριακά σημεία εκπλήρωσης των στοιχειωδών έναντι της κοινωνίας υποχρεώσεων τους.
Είναι γνωστό σε όλους, πως λόγω της δραματικής μείωσης των πόρων, βασικές κοινωνικές και συναφείς υπηρεσίες της Αυτοδιοίκησης έχουν συρρικνωθεί ή επιβιώνουν αγκομαχώντας. Πρόκειται για υπηρεσίες που αφορούν ευρύτατα λαϊκά στρώματα, όπως οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, το πρόγραμμα «βοήθεια στο σπίτι», τα ΚΔΑΠ, ο εξοπλισμός και η συντήρηση των σχολείων, η μεταφορά των μαθητών, τα δημοτικά ιατρεία, τα ΚΑΠΗ, τα προνοιακά επιδόματα, οι δομές πολιτισμού και αθλητισμού, η καθαριότητα, η διαμόρφωση και συντήρηση δημόσιων και πράσινων χώρων κ.ο.κ Σε όλα αυτά, έρχεται να προστεθεί και ο κίνδυνος απένταξης από τα ΕΣΠΑ, πολλών μικρών και μεσαίων έργων των Δήμων, που δεν προλαβαίνουν την χρηματοδότηση. Το πρώτο πακέτο όμως, των προαπαιτούμενων του 3ου κατά σειρά μνημονίου, επιφύλαξε για την Αυτοδιοίκηση μια νέα δυσάρεστη έκπληξη.
Είναι κυρίως το άρθρο 13, το οποίο απαλλάσσει από την καταβολή ανταποδοτικών τελών τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Ουσιαστικά προβλέπει την απαλλαγή των παραχωρησιούχων του Δημοσίου, του ΤΑΙΠΕΔ η και των ΟΤΑ (εφόσον αποφασίσουν οι ίδιοι να παραχωρήσουν περιουσία τους), από όλα τα ανταποδοτικά τέλη. Δηλαδή από τα τέλη καθαριότητας και φωτισμού (άρθρο 25 Ν.1828/1989), από το τέλος ακίνητης περιουσίας (άρθρο 24 Ν.2130/1993), από τα τέλη χρήσης κτημάτων ή υπηρεσιών (άρθρο 19 ΒΔ από 24.09.1958), τέλος χρήσεως ακίνητης περιουσίας κ.λ.π. Η Κυβέρνηση με την συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση στερεί από τους Δήμους σε ετήσια βάση έσοδα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία δεν αντικαθιστά με ισοδύναμα. Με τη ρύθμιση αυτή, οι Δήμοι θα υποχρεωθούν να καλύπτουν τα έξοδα των υπηρεσιών τους από μειωμένο αριθμό υπόχρεων και αυτό θα έχει ως ουσιαστικό αποτέλεσμα την αύξηση της επιβάρυνσης με ανισομερή και άδικο τρόπο των νοικοκυριών, που κυρίως είναι τα μόνιμα υποζύγια, αλλά και των υπόλοιπων επιχειρήσεων που θα εξακολουθούν να υπόκεινται στο καθεστώς πληρωμής ανταποδοτικών τελών. Επιπλέον, θα δημιουργηθούν επιπλέον πρακτικά ζητήματα στην εφαρμογή του Νόμου, αφού δεν ξεκαθαρίζεται μεταξύ άλλων πώς θα πραγματοποιείται η αποκομιδή και μεταφορά των απορριμμάτων από τους ιδιώτες, πώς η ιδιωτική εταιρεία θα μεταφέρει τα σκουπίδια προς τους ΧΥΤΑ κ.α. Ίσως στη σκέψη του νομοθετούντων να βρίσκονται και λύσεις που έχουν να κάνουν με ιδιωτικούς ΧΥΤΑ, καύση σκουπιδιών
Θα το δούμε ενδεχομένως στη συνέχεια.
Η απαλλαγή των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων από την καταβολή ανταποδοτικών τελών είχε επιχειρηθεί ξανά και το 2013, αλλά τελικά δεν προχώρησε. Αν και από πουθενά δεν προκύπτει ότι η απαλλαγή αυτή που επιχειρείται μέσω του άρθρου 13 συμπεριλαμβάνεται στα προαπαιτούμενα που έχουν συμφωνηθεί με τους δανειστές της χώρας, φαίνεται εδώ, πως η ελληνική κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ, είναι πιο μπροστά και από την Τρόϊκα σε ιδέες και «προαπαιτούμενα», τα οποία θα βοηθούσαν την πιο γρήγορη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, των αεροδρομίων, των λιμανιών, των παραλιακών εκτάσεων! Η εφαρμογή του άρθρου 13 γενικότερα στοχεύει: Στην διευκόλυνση εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, δίνοντας επί πλέον κίνητρα στους επίδοξους αγοραστές. Στην διαμόρφωση ενός νέου μπλόκ, φιλικών προς την εξουσία μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, ξένων και εγχώριων, που στο παρασκήνιο διαπραγματεύονται τα ιμάτια της κατοχικής διάλυσης της χώρας, με πιθανό αντάλλαγμα, την με οποιοδήποτε τρόπο δική τους στήριξη προς την κυβέρνηση. Ειδικότερα για την Αυτοδιοίκηση θα έχει ως συνέπεια:
-Τον οικονομικό στραγγαλισμό των Δήμων όλης της χώρας , αφού τους στερεί τη δυνατότητα να εισπράξουν έσοδα που έχουν ήδη προϋπολογίσει. - Τη σταδιακή κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της ανταποδοτικής υπηρεσίας της καθαριότητας , ενάντια στις προβλέψεις του Συντάγματος. - Την επιβάρυνση των δημοτών και των μικρών επιχειρήσεων που θα κληθούν να σηκώσουν αυτές το βάρος του κόστους μιας σειράς ανταποδοτικών υπηρεσιών. Ο χειμώνας της Αυτοδιοίκησης γίνεται ακόμη πιο βαρύς.
Με την ψήφιση του άρθρου 13, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, μπορούμε να πούμε, πως θα βαθμολογηθεί σίγουρα με άριστα στις μνημονιακές επιδόσεις, αλλά ταυτόχρονα θα καταγραφεί στα μαύρα κατάστιχα της ιστορίας της Αυτοδιοίκησης. Ιδιαίτερα δε, αν όπως φαίνεται, γράψει στα παλαιά της υποδήματα υποσχέσεις για ανατροπές, όπως ο Καλλικράτης. Αναμένουμε! (*)Τάσος Κανταράς μέλος Δ.Σ της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ)
Είναι γνωστό σε όλους, πως λόγω της δραματικής μείωσης των πόρων, βασικές κοινωνικές και συναφείς υπηρεσίες της Αυτοδιοίκησης έχουν συρρικνωθεί ή επιβιώνουν αγκομαχώντας. Πρόκειται για υπηρεσίες που αφορούν ευρύτατα λαϊκά στρώματα, όπως οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, το πρόγραμμα «βοήθεια στο σπίτι», τα ΚΔΑΠ, ο εξοπλισμός και η συντήρηση των σχολείων, η μεταφορά των μαθητών, τα δημοτικά ιατρεία, τα ΚΑΠΗ, τα προνοιακά επιδόματα, οι δομές πολιτισμού και αθλητισμού, η καθαριότητα, η διαμόρφωση και συντήρηση δημόσιων και πράσινων χώρων κ.ο.κ Σε όλα αυτά, έρχεται να προστεθεί και ο κίνδυνος απένταξης από τα ΕΣΠΑ, πολλών μικρών και μεσαίων έργων των Δήμων, που δεν προλαβαίνουν την χρηματοδότηση. Το πρώτο πακέτο όμως, των προαπαιτούμενων του 3ου κατά σειρά μνημονίου, επιφύλαξε για την Αυτοδιοίκηση μια νέα δυσάρεστη έκπληξη.
Είναι κυρίως το άρθρο 13, το οποίο απαλλάσσει από την καταβολή ανταποδοτικών τελών τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Ουσιαστικά προβλέπει την απαλλαγή των παραχωρησιούχων του Δημοσίου, του ΤΑΙΠΕΔ η και των ΟΤΑ (εφόσον αποφασίσουν οι ίδιοι να παραχωρήσουν περιουσία τους), από όλα τα ανταποδοτικά τέλη. Δηλαδή από τα τέλη καθαριότητας και φωτισμού (άρθρο 25 Ν.1828/1989), από το τέλος ακίνητης περιουσίας (άρθρο 24 Ν.2130/1993), από τα τέλη χρήσης κτημάτων ή υπηρεσιών (άρθρο 19 ΒΔ από 24.09.1958), τέλος χρήσεως ακίνητης περιουσίας κ.λ.π. Η Κυβέρνηση με την συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση στερεί από τους Δήμους σε ετήσια βάση έσοδα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία δεν αντικαθιστά με ισοδύναμα. Με τη ρύθμιση αυτή, οι Δήμοι θα υποχρεωθούν να καλύπτουν τα έξοδα των υπηρεσιών τους από μειωμένο αριθμό υπόχρεων και αυτό θα έχει ως ουσιαστικό αποτέλεσμα την αύξηση της επιβάρυνσης με ανισομερή και άδικο τρόπο των νοικοκυριών, που κυρίως είναι τα μόνιμα υποζύγια, αλλά και των υπόλοιπων επιχειρήσεων που θα εξακολουθούν να υπόκεινται στο καθεστώς πληρωμής ανταποδοτικών τελών. Επιπλέον, θα δημιουργηθούν επιπλέον πρακτικά ζητήματα στην εφαρμογή του Νόμου, αφού δεν ξεκαθαρίζεται μεταξύ άλλων πώς θα πραγματοποιείται η αποκομιδή και μεταφορά των απορριμμάτων από τους ιδιώτες, πώς η ιδιωτική εταιρεία θα μεταφέρει τα σκουπίδια προς τους ΧΥΤΑ κ.α. Ίσως στη σκέψη του νομοθετούντων να βρίσκονται και λύσεις που έχουν να κάνουν με ιδιωτικούς ΧΥΤΑ, καύση σκουπιδιών
Θα το δούμε ενδεχομένως στη συνέχεια.
Η απαλλαγή των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων από την καταβολή ανταποδοτικών τελών είχε επιχειρηθεί ξανά και το 2013, αλλά τελικά δεν προχώρησε. Αν και από πουθενά δεν προκύπτει ότι η απαλλαγή αυτή που επιχειρείται μέσω του άρθρου 13 συμπεριλαμβάνεται στα προαπαιτούμενα που έχουν συμφωνηθεί με τους δανειστές της χώρας, φαίνεται εδώ, πως η ελληνική κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ, είναι πιο μπροστά και από την Τρόϊκα σε ιδέες και «προαπαιτούμενα», τα οποία θα βοηθούσαν την πιο γρήγορη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, των αεροδρομίων, των λιμανιών, των παραλιακών εκτάσεων! Η εφαρμογή του άρθρου 13 γενικότερα στοχεύει: Στην διευκόλυνση εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, δίνοντας επί πλέον κίνητρα στους επίδοξους αγοραστές. Στην διαμόρφωση ενός νέου μπλόκ, φιλικών προς την εξουσία μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, ξένων και εγχώριων, που στο παρασκήνιο διαπραγματεύονται τα ιμάτια της κατοχικής διάλυσης της χώρας, με πιθανό αντάλλαγμα, την με οποιοδήποτε τρόπο δική τους στήριξη προς την κυβέρνηση. Ειδικότερα για την Αυτοδιοίκηση θα έχει ως συνέπεια:
-Τον οικονομικό στραγγαλισμό των Δήμων όλης της χώρας , αφού τους στερεί τη δυνατότητα να εισπράξουν έσοδα που έχουν ήδη προϋπολογίσει. - Τη σταδιακή κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της ανταποδοτικής υπηρεσίας της καθαριότητας , ενάντια στις προβλέψεις του Συντάγματος. - Την επιβάρυνση των δημοτών και των μικρών επιχειρήσεων που θα κληθούν να σηκώσουν αυτές το βάρος του κόστους μιας σειράς ανταποδοτικών υπηρεσιών. Ο χειμώνας της Αυτοδιοίκησης γίνεται ακόμη πιο βαρύς.
Με την ψήφιση του άρθρου 13, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, μπορούμε να πούμε, πως θα βαθμολογηθεί σίγουρα με άριστα στις μνημονιακές επιδόσεις, αλλά ταυτόχρονα θα καταγραφεί στα μαύρα κατάστιχα της ιστορίας της Αυτοδιοίκησης. Ιδιαίτερα δε, αν όπως φαίνεται, γράψει στα παλαιά της υποδήματα υποσχέσεις για ανατροπές, όπως ο Καλλικράτης. Αναμένουμε! (*)Τάσος Κανταράς μέλος Δ.Σ της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου