«πατέρα, με πηγαίνουν στην Καισαριανή για εκτέλεση με άλλους επτά κρατούμενους. Μη λυπάστε! Πεθαίνω για τη Λευτεριά και την Πατρίδα»...
Δώδεκα χρόνων παιδί ο Σουλδινός, τον έστησαν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα μαζί με τους μεγάλους και σηκώθηκε στα δάχτυλα των ποδιών του για να είναι η καρδιά του στο ίδιο ύψος.
Μαρτυρίες σαν κι αυτή, ακούστηκαν στην εκδήλωση που διοργάνωσε την Πέμπτη η Επιτροπή Ανατολικών Συνοικιών του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών για τους μαθητές και εκπαιδευτικούς που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Η εκδήλωση ήταν ένας φόρος τιμής, μια προσπάθεια να αναδειχτεί η αλήθεια για τη δύναμη και τους αγώνες της εργατικής τάξης, η οποία, όπως σημειώνουν οι διοργανωτές, θα συνεχιστεί με τη συγκέντρωση περισσότερων μαρτυριών για την αντίσταση μαθητών και εκπαιδευτικών.
Οσοι βρέθηκαν εκεί τίμησαν με ενός λεπτού σιγή τούς νεκρούς και ξεναγήθηκαν στο χώρο του Σκοπευτηρίου από εκπρόσωπο της ΠΕΑΕΑ Καισαριανής.
Αναφέρθηκαν στα παραδείγματα μερικών από τόσους που εκτελέστηκαν εκεί από τους Γερμανούς. Μεταξύ τους, οι δάσκαλοι Μιχάλης Πετρόπουλος και Θεμιστοκλής Παρασκευόπουλος που τους είχαν πιάσει γκεσταπίτες την ώρα του μαθήματος στα σχολεία τους στον Πειραιά στις αρχές του 1942 και τους κρατούσαν ομήρους μέχρι την εκτέλεσή τους, στις 20 Ιούλη 1943. Ο Πέπος Καλαμπαλίκης, 14 χρόνων, που πιάστηκε από τους ταγματασφαλίτες στην Καισαριανή και όταν αρνήθηκε να μαρτυρήσει τον βασάνισαν ως που ξεψύχησε στις 18 Αυγούστου 1944. Η 17χρονη ΕΠΟΝίτισσα Ηρώ Κωνσταντοπούλου που εκτελέστηκε στην Καισαριανή μαζί με άλλους 50 πατριώτες στις 5 Σεπτέμβρη 1944.
Κατά τη μεταφορά τους στο Σκοπευτήριο, έγραφαν σε μικρά σημειώματα και τα πετούσαν στους δρόμους της Αθήνας. Οπως ο 14χρονος Ανδρέας Λυκουρίνος από την Καλλιθέα που έγραψε «πατέρα, με πηγαίνουν στην Καισαριανή για εκτέλεση με άλλους επτά κρατούμενους. Μη λυπάστε! Πεθαίνω για τη Λευτεριά και την Πατρίδα»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου