Ένα απόσπασμα από την Εφημερίδα "ΝΕΑ ΤΗΣ ΓΑΛΑΤΙΣΤΑΣ"(αρ.φυλ 17/1997) με την υπογραφή της κ.Κατίνας Ματσούκη-Κουμποτή
.......Την παραμονή των Φώτων περνούσε ο παπάς από όλα τα σπίτια με τον Αγιασμό (στου μπακρατσούδ’) και άγιαζε τα σπίτια. Οι καρκατζαλοί έφευγαν «φεύγητι να φεύγουμι έρχιτι η ζουρλόπαπας μι του ζουρλουμπάκρατσο να μας φουτίσ΄ του κώλου μας». Την ημέρα των Φώτων τα παιδιά γυρνούσαν και έψαλλαν «Σήμιρα τα Φώτα κι οι Φωτισμοί και χαρά μεγάλη κι αγιασμοί. Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό κάθεται κυρά μας η Παναγιά , όργανο βαστάει κερί και τον ΑηΓιάννη παρακαλεί. Αη Γιάννη Πρόδρομε βαπτιστά βάπτισον και μένα θεού παιδί, να αγιαστούν οι κάμποι και τα βουνά ν΄αγιαστεί κι αφέντης με την κυρά. Κάλημερά, κάλησπερα, κάλη σου μέρα αφέντη με την κυρά». Στην εκκλησία μετά τον αγιασμό παίρναμε το πορτοκάλι από το παγκάρι και μετά ακολουθούσαμε τη γνωστή καμήλα. Ήταν η μεγάλη καμήλα. ΄Ολα τα σπίτια ήταν διπλομανταλωμένα, γιατί οι τζιαμαλαροί είχαν το ελεύθερο να μπαίνουν μέσα στα σπίτια και να ρημάζουν τα λουκάνικα. Σκαρφάλωναν κι από τα μπαλκόνια. Έτσι ήταν τότε το έθιμο. Μια φορά σκαρφάλωσαν από ένα μπαλκόνι, κι όπως είχε η θεια το τηγάνι γεμάτο το άδειασαν στου κουπαράν’ που φουρούσαν. Όταν πήγαν να φύγουν αρπάζει ο μπάρμπας το τηγάνι, άδειο, και τους το κοπανάει στο κεφάλι φωνάζοντας «τ΄κιαρατά οι γιοι», όμως ή τγανιά είχε κάνει φτερά. Την άλλη μέρα , τ΄ Αη Γιαννιού γλεντούσε όλο το χωριό. Η γνωστή νύφη κι ο γαμπρός γύριζαν στα σπίτια καλοδεχούμενοι. Τους κερνούσαν, τους έδιναν και το φιλοδώρημα. Εν τω μεταξύ τα νταούλια χαλούσαν τον κόσμο στου παζάρ’. «Πόψι μας κλέψαν τη Μανιώ τρεις τούρκοι αρβανιτάδες αμάν αμάν γκιουζέλ Μανιώ. Την πήραν και την πάειναν σε τουρκομαχαλάδες αμάν αμάν γκιουζέλ Μανιώ. Μανιώ μου το φακιόλι σου μην το πολυστραβώνεις αμάν αμάν κλπ». Τα Φώτα τρώγαμε τα πατσιά.
.......Την παραμονή των Φώτων περνούσε ο παπάς από όλα τα σπίτια με τον Αγιασμό (στου μπακρατσούδ’) και άγιαζε τα σπίτια. Οι καρκατζαλοί έφευγαν «φεύγητι να φεύγουμι έρχιτι η ζουρλόπαπας μι του ζουρλουμπάκρατσο να μας φουτίσ΄ του κώλου μας». Την ημέρα των Φώτων τα παιδιά γυρνούσαν και έψαλλαν «Σήμιρα τα Φώτα κι οι Φωτισμοί και χαρά μεγάλη κι αγιασμοί. Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό κάθεται κυρά μας η Παναγιά , όργανο βαστάει κερί και τον ΑηΓιάννη παρακαλεί. Αη Γιάννη Πρόδρομε βαπτιστά βάπτισον και μένα θεού παιδί, να αγιαστούν οι κάμποι και τα βουνά ν΄αγιαστεί κι αφέντης με την κυρά. Κάλημερά, κάλησπερα, κάλη σου μέρα αφέντη με την κυρά». Στην εκκλησία μετά τον αγιασμό παίρναμε το πορτοκάλι από το παγκάρι και μετά ακολουθούσαμε τη γνωστή καμήλα. Ήταν η μεγάλη καμήλα. ΄Ολα τα σπίτια ήταν διπλομανταλωμένα, γιατί οι τζιαμαλαροί είχαν το ελεύθερο να μπαίνουν μέσα στα σπίτια και να ρημάζουν τα λουκάνικα. Σκαρφάλωναν κι από τα μπαλκόνια. Έτσι ήταν τότε το έθιμο. Μια φορά σκαρφάλωσαν από ένα μπαλκόνι, κι όπως είχε η θεια το τηγάνι γεμάτο το άδειασαν στου κουπαράν’ που φουρούσαν. Όταν πήγαν να φύγουν αρπάζει ο μπάρμπας το τηγάνι, άδειο, και τους το κοπανάει στο κεφάλι φωνάζοντας «τ΄κιαρατά οι γιοι», όμως ή τγανιά είχε κάνει φτερά. Την άλλη μέρα , τ΄ Αη Γιαννιού γλεντούσε όλο το χωριό. Η γνωστή νύφη κι ο γαμπρός γύριζαν στα σπίτια καλοδεχούμενοι. Τους κερνούσαν, τους έδιναν και το φιλοδώρημα. Εν τω μεταξύ τα νταούλια χαλούσαν τον κόσμο στου παζάρ’. «Πόψι μας κλέψαν τη Μανιώ τρεις τούρκοι αρβανιτάδες αμάν αμάν γκιουζέλ Μανιώ. Την πήραν και την πάειναν σε τουρκομαχαλάδες αμάν αμάν γκιουζέλ Μανιώ. Μανιώ μου το φακιόλι σου μην το πολυστραβώνεις αμάν αμάν κλπ». Τα Φώτα τρώγαμε τα πατσιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου