Πριν λίγες μέρες, στις 12 Νοεμβρίου, ακόμα μιά ιστορική Επέτειος για εμάς τους Γαλατσάνους!
Η νίκη των προγόνων μας Ανθεμουντίων στη μάχη Ισσού!
Η νίκη των προγόνων μας Ανθεμουντίων στη μάχη Ισσού!
Ακόμα μια ιστορική επέτειο αποτελεί η 12η Νοεμβρίου. Αυτή την ημερομηνία, το 333 π.χ. ο Μέγας Αλέξανδρος μαζί με τους προγόνους μας Ανθεμουντίους νικούν τους Πέρσες του Δαρείου στη μάχη της Ισσού.
Πιο συγκεκριμένα, το 334π.χ.οι Πρόγομοι μας Ανθεμούντιοι μετείχαν στην Μικρασιατική εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου . Ήταν μάλιστα καλοί ιππείς. Διέθεταν δε τα περίφημα «ανθεμουντιακά» άλογα. Με τα ιδιαίτερα αυτά άλογα, με το ιδιαίτερο περπάτημά τους (σαν τα λεγόμενα σημερινά «αραβάνια»), μπορούσε κανείς να διανύσει ακούραστα πολλά χιλιόμετρα και να είναι ιδιαίτερα επιθετικός, απειλητικός, σταθερός, και εύστοχος κατά την επίθεσή του, χωρίς τα συνηθισμένα σκαμπανεβάσματα που είχαν άλλοι ιππείς με θεσσαλικά ή άλλης ράτσας άλογα. Γι αυτό λόγο οι Ανθεμούντιοι ιππείς επιλέχθηκαν από τον Αλέξανδρο να προπορεύονται στις μάχες του. Λέγεται μάλιστα πως αποτελούσε και την προσωπική φρουρά του, χωρίς βέβαια αυτό να είναι πλήρως αποδεδειγμένο ιστορικά. Το άγημα ιππικού των Ανθεμουντίων είχε το όνομα της πόλης του, ονομαζόταν δηλαδή «Ανθεμούντας» ή αλλιώς «Ανθεμουσία ίλη». Αρχηγός τους ο Περοίδας (αυτός που βλέπει στα πέριξ, γύρω του, αυτός που γνωρίζει τη συμβαίνει γύρω του) γιός του Μενεσθέα (ο άνδρας με το πολύ σθένος, δύναμη).
Οι Ανθεμούντιοι ιππείς, οι «εταίροι», οι ευγενείς, της «Ανθεμούντος ίλης» εκτός των άλλων μαχών μετέχουν καταλυτικά στη μάχη της Ισσού. Όπως μας περιγράφει ο Αρριανός στην «Αλεξάνδρου Ανάβασις» είναι μάλιστα αυτοί που στις 12 Νοεμβρίου του 333 π.Χ. με επικεφαλή τον ίδιο τον Αλέξανδρο αναγκάζουν τον Δαρείο και τα στρατεύματά του να τραπούν σε άτακτη φυγή.
Συγκεκριμένα ο Αλεξάνδρος αρχικά τοποθετεί τους Ανθεμούντιους ιππείς μαζί με τους Λευγαίους στη μέση της φάλαγγάς του. Ξεγελά όμως τον Δαρείο πως θα επιτεθεί από την άλλη πλευρά. Δίνει εντολή στους Ανθεμούντιους Ιππείς του να μετακινηθούν διακριτικά, σιγά και πλάγια προς τα δεξιά πλευρά από όπου μαζί τους και επιτίθεται και καταδιώκει τον Δαρείο.
Ο Αρριανός περιγράφοντας τη διάταξη και τις κινήσεις των στρατευμάτων του Αλεξάνδρου στη μάχη, μεταξύ αλλων γράφει συγκεκριμένα για τους Ανθεμούντιους: «ἐπεὶ δὲ οὔτε πυκνὴ αὐτῷ ἡ φάλαγξ κατὰ τὸ δεξιὸν τὸ ἑαυτοῦ ἐφαίνετο, πολύ τε ταύτῃ ὑπερφαλαγγήσειν οἱ Πέρσαι ἐδόκουν, ἐκ τοῦ μέσου ἐκέλευσε δύο ἴλας τῶν ἑταίρων, τήν τε Ἀνθεμουσίαν, ἧς ἰλάρχης ἦν Περοίδας ὁ Μενεσθέως, καὶ τὴν Λευγαίαν καλουμένην, ἧς ἡγεῖτο Παντόρδανος ὁ Κλεάνδρου, ἐπὶ τὸ δεξιὸν ἀφανῶς παρελθεῖν.» που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει: «επειδή δεν φαινόταν αρκετά πυκνή η φάλαγγα στα δεξιά του (του Αλεξάνδρου εννοεί) και έκρινε ότι οι Πέρσες θα την υπερνικούσαν (θα την περικύκλωναν) διέταξε δύο ίλες των ευγενών από το μέσον, την ίλη από τον Ανθεμούντα της οποίας ήταν ίλαρχος ο Περοίδας ο Μενεσθέως (δηλαδή γιός του Μενεσθέα) και την αποκαλούμενη Λευγαία, της οποίας ηγείτο ο Παντόρδανος ο γιος του Κλεάνδρου, να περάσουν απαρατήρητες από τα δεξιά.»
Την ίδια περίπου εποχή είτε άποικοι από τον Ανθεμούντα, είτε οι εταίροι της Ανθεμούντος ίλης του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δημιουργούν αποικία στη Μεσοποταμία την «Ανθεμουσιάς» ή «Ανθεμούς» ή «Ανθεμουσία» ή «Ανθεμουσιάδα».
Η Ανθεμουσιάς ήταν μια ελληνιστική πόλη στην επαρχία της Οσροηνής, της βορειοδυτικής Μεσοποταμίας. Απήχε απόσταση 24 χλμ. από την Έδεσσα και διαρρεόταν από τον ποταμό Άραξη. Το παλαιότερο όνομα της ήταν «Χάραξ Σίδου». Από την πόλη περνούσε ο εμπορικός δρόμος που συνέδεε τη Συρία με τη Βαβυλωνία. Κατά το 35 μ.Χ. κατά τον εμφύλιο παρθικό πόλεμο μεταξύ του Τιριδάτη Γ΄ και του Αρταβάνου Β', η Ανθεμουσιάς, όπως και το γειτονικό Νικηφόριον προτίμησαν να ταχθούν με την πλευρά του πρώτου, γνωστού για την ευγενική ανατροφή του. Στην ρωμαϊκή εποχή μετονομάστηκε σε «Μαρκούπολη», αλλά η ονομασία δεν είναι σίγουρο εάν επέζησε σε βάρος της μακεδονικής.
Σώζονται νομίσματα των ρωμαϊκών αυτοκρατορικών χρόνων της εποχής του Καλιγούλα και του Καρακάλα, με την επιγραφή ΑΝΘΕΜΟΥCIΩΝ ή ΑΝΘΕΜΟΥCIA. ορισμένα με μορφή ανθρώπου που φέρει πύργο για στέμμα.
Πιο συγκεκριμένα, το 334π.χ.οι Πρόγομοι μας Ανθεμούντιοι μετείχαν στην Μικρασιατική εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου . Ήταν μάλιστα καλοί ιππείς. Διέθεταν δε τα περίφημα «ανθεμουντιακά» άλογα. Με τα ιδιαίτερα αυτά άλογα, με το ιδιαίτερο περπάτημά τους (σαν τα λεγόμενα σημερινά «αραβάνια»), μπορούσε κανείς να διανύσει ακούραστα πολλά χιλιόμετρα και να είναι ιδιαίτερα επιθετικός, απειλητικός, σταθερός, και εύστοχος κατά την επίθεσή του, χωρίς τα συνηθισμένα σκαμπανεβάσματα που είχαν άλλοι ιππείς με θεσσαλικά ή άλλης ράτσας άλογα. Γι αυτό λόγο οι Ανθεμούντιοι ιππείς επιλέχθηκαν από τον Αλέξανδρο να προπορεύονται στις μάχες του. Λέγεται μάλιστα πως αποτελούσε και την προσωπική φρουρά του, χωρίς βέβαια αυτό να είναι πλήρως αποδεδειγμένο ιστορικά. Το άγημα ιππικού των Ανθεμουντίων είχε το όνομα της πόλης του, ονομαζόταν δηλαδή «Ανθεμούντας» ή αλλιώς «Ανθεμουσία ίλη». Αρχηγός τους ο Περοίδας (αυτός που βλέπει στα πέριξ, γύρω του, αυτός που γνωρίζει τη συμβαίνει γύρω του) γιός του Μενεσθέα (ο άνδρας με το πολύ σθένος, δύναμη).
Οι Ανθεμούντιοι ιππείς, οι «εταίροι», οι ευγενείς, της «Ανθεμούντος ίλης» εκτός των άλλων μαχών μετέχουν καταλυτικά στη μάχη της Ισσού. Όπως μας περιγράφει ο Αρριανός στην «Αλεξάνδρου Ανάβασις» είναι μάλιστα αυτοί που στις 12 Νοεμβρίου του 333 π.Χ. με επικεφαλή τον ίδιο τον Αλέξανδρο αναγκάζουν τον Δαρείο και τα στρατεύματά του να τραπούν σε άτακτη φυγή.
Συγκεκριμένα ο Αλεξάνδρος αρχικά τοποθετεί τους Ανθεμούντιους ιππείς μαζί με τους Λευγαίους στη μέση της φάλαγγάς του. Ξεγελά όμως τον Δαρείο πως θα επιτεθεί από την άλλη πλευρά. Δίνει εντολή στους Ανθεμούντιους Ιππείς του να μετακινηθούν διακριτικά, σιγά και πλάγια προς τα δεξιά πλευρά από όπου μαζί τους και επιτίθεται και καταδιώκει τον Δαρείο.
Ο Αρριανός περιγράφοντας τη διάταξη και τις κινήσεις των στρατευμάτων του Αλεξάνδρου στη μάχη, μεταξύ αλλων γράφει συγκεκριμένα για τους Ανθεμούντιους: «ἐπεὶ δὲ οὔτε πυκνὴ αὐτῷ ἡ φάλαγξ κατὰ τὸ δεξιὸν τὸ ἑαυτοῦ ἐφαίνετο, πολύ τε ταύτῃ ὑπερφαλαγγήσειν οἱ Πέρσαι ἐδόκουν, ἐκ τοῦ μέσου ἐκέλευσε δύο ἴλας τῶν ἑταίρων, τήν τε Ἀνθεμουσίαν, ἧς ἰλάρχης ἦν Περοίδας ὁ Μενεσθέως, καὶ τὴν Λευγαίαν καλουμένην, ἧς ἡγεῖτο Παντόρδανος ὁ Κλεάνδρου, ἐπὶ τὸ δεξιὸν ἀφανῶς παρελθεῖν.» που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει: «επειδή δεν φαινόταν αρκετά πυκνή η φάλαγγα στα δεξιά του (του Αλεξάνδρου εννοεί) και έκρινε ότι οι Πέρσες θα την υπερνικούσαν (θα την περικύκλωναν) διέταξε δύο ίλες των ευγενών από το μέσον, την ίλη από τον Ανθεμούντα της οποίας ήταν ίλαρχος ο Περοίδας ο Μενεσθέως (δηλαδή γιός του Μενεσθέα) και την αποκαλούμενη Λευγαία, της οποίας ηγείτο ο Παντόρδανος ο γιος του Κλεάνδρου, να περάσουν απαρατήρητες από τα δεξιά.»
Την ίδια περίπου εποχή είτε άποικοι από τον Ανθεμούντα, είτε οι εταίροι της Ανθεμούντος ίλης του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δημιουργούν αποικία στη Μεσοποταμία την «Ανθεμουσιάς» ή «Ανθεμούς» ή «Ανθεμουσία» ή «Ανθεμουσιάδα».
Η Ανθεμουσιάς ήταν μια ελληνιστική πόλη στην επαρχία της Οσροηνής, της βορειοδυτικής Μεσοποταμίας. Απήχε απόσταση 24 χλμ. από την Έδεσσα και διαρρεόταν από τον ποταμό Άραξη. Το παλαιότερο όνομα της ήταν «Χάραξ Σίδου». Από την πόλη περνούσε ο εμπορικός δρόμος που συνέδεε τη Συρία με τη Βαβυλωνία. Κατά το 35 μ.Χ. κατά τον εμφύλιο παρθικό πόλεμο μεταξύ του Τιριδάτη Γ΄ και του Αρταβάνου Β', η Ανθεμουσιάς, όπως και το γειτονικό Νικηφόριον προτίμησαν να ταχθούν με την πλευρά του πρώτου, γνωστού για την ευγενική ανατροφή του. Στην ρωμαϊκή εποχή μετονομάστηκε σε «Μαρκούπολη», αλλά η ονομασία δεν είναι σίγουρο εάν επέζησε σε βάρος της μακεδονικής.
Σώζονται νομίσματα των ρωμαϊκών αυτοκρατορικών χρόνων της εποχής του Καλιγούλα και του Καρακάλα, με την επιγραφή ΑΝΘΕΜΟΥCIΩΝ ή ΑΝΘΕΜΟΥCIA. ορισμένα με μορφή ανθρώπου που φέρει πύργο για στέμμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου