Θάλαμος 109
Πέμπτη 13 Ιούλη
Κάπου στις 21.30
Επίσκεψη γιατρού.
Ο Γιατρός βλέπει τον ασθενή που έχει μεγάλο πρόβλημα στο πόδι του που, κατά δήλωση του, όσες μέρες είναι εκεί καθαρίζει τις πληγές του μόνος του.
Γιατρός: Από δευτέρα θα σε κάνουμε εγχείρηση.
Ασθενής: Τί εγχείρηση γιατρέ;
Γιατρός (ψυχρά) Θα σε κόψουμε το πόδι;
Ασθενής: Τί;;;;;;
Γιατρός: Θα στο κόψουμε είτε πάνω είτε κάτω από το γόνατο γιατί αλλιώς θα πεθάνεις. Το πόδι σου δεν τρέφεται όπως πρέπει και σύντομα θα σαπίσει και αντί να το κόβουμε φέτες φέτες θα στο κόψουμε μια και καλή
Στο άκουσμα αυτό η γη χάνεται κάτω από τα πόδια του - και από τα πόδια μας μπορώ να πω - και η αντίδραση του ήταν να ξηλώσει όλους τους ορούς που είχε στο χέρι του, μονολογώντας "Προτιμώ να πεθάνω αλλά δεν θα με το κόψεις". Το ότι δεν φούνταρε από το ανοιχτό παράθυρο ή από κάποια σκάλα είναι ......επιτυχία.
Ο γιατρός αποχωρεί.
Ο ασθενής κάτι λέει στο τηλέφωνο σε γλώσσα που δεν καταλαβαίνω (Μου είπαν πως ήταν ρωσσόποντιος και μάλιστα φυσιοθεραπευτής).Είχε καλέσει την αδελφό του να έρθει να τον πάρει. Πηγαίνω στις νοσοκόμες και τις λέω τι έχει συμβεί και αν υπάρχει κάποιος ψυχολόγος γιατρός ή κάποιος τέλος πάντων να τον ηρεμήσουν μη και κάνει , όπως έγραψα πιο πάνω, το χειρότερο.
Τελειώνει την επίσκεψη του και στους άλλους ασθενείς και του λένε οι νοσοκόμες πως θέλει να φύγει. Και με ύφος 40 κατατιών: " Ωρα καλή". ή "στο καλό". κάτι τέτοιο. Υπογράφει και φεύγει
Και αναρωτιέσαι. Τόσα χρόνια στο Πανεπιστήμιο και στο επάγγελμα -το λειτούργημα χάθηκα κάπου στα χρόνια του Ασκληπειού - δεν έμαθε λιγάκι ψυχολογία.
Αρκούμαι σ΄αυτό το σχόλιο.
Τα υπόλοιπα σχόλια δικά σας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου